Het Pels orgel in de H. Nicolaaskerk te Valkenswaard (1930).

Een hele toer om uit te vinden waar en hoe je überhaupt in het orgel kwam.

De stichting kreeg de opdracht om het Pels orgel in Valkenswaard te stemmen en te gaan onderhouden. Daar aangekomen was het om te beginnen een hele toer om uit te vinden waar en hoe je überhaupt in het orgel kwam en waar zich de motor en de magazijn blaasbalg zich bevonden. Om in het orgel te komen moest je een plafondplaat verschuiven met een ladder, om vervolgens op die manier ongeveer 5 meter hoogte te overwinnen, en de motor en de balg bleken via een totaal andere opgang benaderbaar, dus niet via het orgel zelf. In tegenstelling tot zowat alle andere orgels lag dat hier dus allerminst voor de hand.

Het orgel bleek inderdaad aan een volledige stemming toe te zijn, ook spraken een aantal pijpen niet, wij hebben behalve stemmen ook een aantal storingen op moeten lossen, het is inmiddels volledig bespeelbaar. Gerrit had het toegepaste systeem in het orgel van tevoren al voorspeld, hij kreeg gelijk. We troffen roestvrijstalen veerringen aan die zich om de pijp vasthouden. Hierdoor kun je met het stemijzer met kleine tikjes te ring naar boven of onder tikken. Er was ook even verwarring over twee 16’ Prestanten. Dat bleek geen transmissie maar een prachtige houten Prestant 16’ op het pedaal, en een harde zinken Prestant 16’op het klavier, wat wij als orgelbouwers ‘dakgootmateriaal’ beschouwen(!). Van een register in het pedaal bleek de registerknop te ontbreken, maar dat register hebben we toch aangepakt omdat het in de vrije combinatie wel functioneerde. Al met al functioneert het nu naar behoren en is het qua dispositie een erg leuk instrument met een prachtig karakter.